Dennendal in opspraak
Langharig tuig

Maart 1971 verscheen in De Telegraaf onder de allitererende kop “’Den Dolder’ draait dol door kabouters” een aanklacht tegen de toestanden op Dennendal. Het artikel bracht veel opschudding teweeg en bij gevolg stortten diverse media zich op de kleine gemeenschap in de bossen bij Utrecht. Daarbij was er minder oog voor de bestuurlijke problemen dan voor de door hippies en drugs bezwangerde sfeer. De toon was gezet door de Telegraaf (“...kabouters hebben in het vervallen ’Donders-paviljoen’ een volledig Paradiso ingericht...”) die met veel suggestie beweerde dat de verzorging van de pupillen in gebreke bleef en één vrouw zelfs de verdrinkingsdood zou zijn gestorven door de bandeloosheid van het personeel. De sensatie van ongewassen jongens en meisjes die onder aanvoering van de duivelse Muller niet in staat waren de zorg voor zwakzinnigen op zich te nemen, zou de komende jaren veel vaker de discussie vertroebelen. De linkse pers en de Mullerianen lachten om deze burgerlijke vooroordelen en betrapten de aanvallers terecht op overdrijving en pietluttigheden. De hogere idealen waarvoor Dennendal streed, drongen blijkbaar niet tot de blokhoofden van het establishment door.

Behalve de media deden ook de officiële instanties mee met dit kat-en-muis spelletje. Zo kwam de commissie Speyer, die was ingesteld om naar aanleiding van het Telegraaf-artikel de situatie op Dennendal te onderzoeken, met een rapport waarin ze geen verwaarlozing konden aantonen maar wel op Telegraaf-achtige wijze “het deviant gedrag” van het personeel hekelden dat zich uitte in “hippe kledij en weelderige haardracht” en een “wat nonchalante en zorgeloze leefwijze.” Dit rapport was voor de linkse pers dan weer aanleiding om te vallen over de terreur van “kortgeknipte schedelafmetingen”. En zo dreigde de openbare discussie te verzanden in een oppervlakkig debat of de term ‘langharig’ ook onmiddellijk met ‘tuig’ geassocieerd moest worden. Terwijl andere woorden in het Telegraaf-artikel intrigerender waren: “Sinds Carel Muller hier de volledige macht uitoefent...”