Eind 1990 vond de laatste vergadering van het bestuur van de Willem Arntsz Stichting 'oude stijl' plaats. De Stichting Psychiatrie Willem Arntsz werd opgericht. Het Huis, de Hoeve, de Windehof en het Instituut voor Psychiatrische Dagbehandeling werden daarin ondergebracht onder één directie. Zo werd de splitsing van de oude Willem Arntsz Stichting een fusie voor haar psychiatrie-onderdelen.

De Stichting Psychiatrie Willem Arntsz was overigens bedoeld tijdelijk te zijn. De financiele crisis van de Willem Arntsz Hoeve had namelijk ook de voorgenomen samenwerking met het (categoriale) psychiatrisch ziekenhuis Het Christelijk Sanatorium Zeist tot een einde gebracht, waarop na de sanering weer kon worden teruggekomen. In mijn dubbelrol als hoofd van het bestuursbureau en (interim-)directielid van de Willem Arntsz Hoeve werd me door het bestuur verzocht de samenwerking te onderzoeken, hetgeen leidde tot de nota "Zorg op maat".

[Van regenen en patiënten, blz. 126]
Ten slotte leidde de financiële malaise tot de instelling van een werkgroep waarin een herstructurering van alle psychiatrische activiteiten binnen de stichting werd onderzocht. In dit onderzoek werd ook een 'integrale samenwerking' met het Christelijk Sanatorium Zeist betrokken. Met deze inrichting waren kort voor het uitbreken van de financiële crisis op de Hoeve op directie-niveau vergaande plannen tot samenwerking besproken. Het Christelijk Sanatorium was in 1900 opgericht door de 'Vereeniging tot Christelijke Verzorging van Zenuwlijders' en behield tot het begin van de jaren tachtig een onmiskenbare christelijke identiteit. Patiënten en medewerkers hadden een overwegend christelijke achtergrond en er bestond nog een duidelijke hiërarchische structuur waaraan de democratische hervormingen van de jaren zestig en zeventig volledig voorbij gegaan waren. Het Sanatorium stond bekend als een enigszins elitair instituut waar vooral 'overspannen dominees' werden behandeld, Het was een categoriaal ziekenhuis dat zich met name richtte op de behandeling van neurosen en psychosen, en observatie van psychogeriatrische patiënten. Het had de naam alleen 'lichte' patiënten te behandelen voor een korte periode.

In dat opzicht was het complementair aan de functies van het Psycho-Medisch Streekcentrum dat een aselect opnamebeleid voerde en veel chronische patiënten had. Het beleid van de provinciale overheid was gericht op de concentratie van psychiatrische ziekenhuizen in de regio, De provincie zag in de toekomst nog slechts plaats voor één algemeen psychiatrisch ziekenhuis in Zeist. Hoewel bij het Sanatorium wel zekere weerstanden bestonden tegen de 'goddeloze' Willem Arntsz Stichting lag samenwerking tussen de Hoeve en het Sanatorium voor de hand. Al in 1982 was er een intentie tot samenwerking uitgesproken. De directies van beide instellingen hadden nadien verdere plannen tot samenwerking uitgewerkt, zonder hier overigens het stichtingsbestuur in te kennen. Het bestuur had dan ook toen het begin 1987 met deze plannen werd geconfronteerd, geweigerd zijn goedkeuring te hechten aan een samenwerkingsovereenkomst tussen beide instellingen. Deze samenwerking kwam feitelijk neer op een uittreden van de Hoeve uit het stichtingsverband, en de consequenties daarvan voor het Huis waren niet te overzien. Het uitbreken van de financiële crisis op de Hoeve had het voornemen tot samenwerking vervolgens in de ijskast gezet en de onderlinge verhoudingen ook anderszins danig bekoeld.

Nadat de stichting orde op zaken had gesteld kwamen de besprekingen over samenwerking weer op gang. In april 1988 gaven de besturen van beide instellingen de directies van het Sanatorium, de Hoeve, het Huis en het IPD opdracht voorstellen te ontwikkelen voor de toekomstige zorgverlening en de bestuurlijke structuur waarin deze optimaal tot zijn recht kon komen. Uitgangspunt hierbij was de 'gezamenlijke verantwoordelijkheid voor de vormgeving en uitvoering van de intramurale geestelijke gezondheidszorg in Midden/West Utrecht. Binnen enkele maanden kwam de nota Zorg op Maat tot stand waarin de contouren van de geestelijke gezondheidszorg in deze regio voor het jaar 2000 werden geschetst. Hierin werden concrete voorstellen voor een structurele samenwerking in de regio geformuleerd, Tevens werd aangegeven welke initiatieven nodig waren voor het bieden van 'zorg op maat' en deze ook betaalbaar te houden, Deze nota en de gemeenschappelijke samenwerking hieraan, legde de basis voor het 'oefenen in samenwerken' waartoe eind 1989 besloten werd, Hoewel de gekozen terminologie wel aangaf dat er bij het Sanatorium nog een zekere terughoudendheid bestond, was hiermee toch de basis gelegd voor het samengaan in de H.C. Rümke Groep begin 1991.

Het "oefenen in samenwerken" verliep voorspoedig en de De Stichting Psychiatrie Willem Arntsz en het Christelijk Sanatorium Zeist fuseerden 1 januari 1992 tot de H.C. Rümke Groep.