"Wij hebben met de fusie van het Christelijk Sanatorium, het Instituut voor Psychiatrische Dagbehandeling, de Willem Arntsz Hoeve, het Willem Arntsz Huis en de Windehof een verbetering van de geestelijke gezondheidszorg in ons verantwoordelijkheidsgebeid beoogd. De voorbereidingen liepen van juni 1988 tot januari 1992 en verden weinig tijd omdat er weinig weerstanden waren te overwinnen."

Wout Hardeman, psychiater en eerste voorzitter van de Raad van Bestuur op 27 maart 1992 bij het symposium ter gelegenheid van de presentatie van de H.C. Rümke Groep

"Zorg op maat" was de inhoudelijke drijfveer voor de H.C. Rümke Groep voor besturen, directies en management. De opdracht "oefenen in samenwerking" had vooral betrekking op de medewerkers: zoek nieuwe vormen die bij de doelstellingen pasen en werk vooral ook samen met andere organisaties. Zo kon al lang voor enige verdergaande fusiegedachte daadwerkelijk worden begonnen met transmuralisering (door de muren van de ziekenhuiuzen heenbreken) en samenwerking met de Riaggs.

Ruim vóór 1992 hadden we als directies van de fusiepartners aan drs. W. Koot van het Centrum voor Beleid en Management van de Universiteit van Utrecht gevraagd een cultuurantropologisch onderzoek te doen naar Huis, Hoeve en Sanatorium, alsmede om daar aanbevelingen voor het welslagen van de fusie aan te verbinden. Dat bleek zeer nuttig als manier om met en over elkaar te praten, maar vooral omdat het leerde dat de samenstellende culturen niet vervangen moeten worden door een geforceerde nieuwe van een fusieorganisatie. Zeker op de werkvloer ervaart de medewerker tenminste twee culturen: die van zijn eigen plek, team en doelgroep én die van zijn organisatie.

De fusie vormde ook aanleiding om het begrip 'organisatieontwikkeling' in te voeren als alternatief voor 'reorganisatie'. Veel medewerkers associeerden iedere verandering met het door vroegere ervaringen negatief geladen woord reorganisatie, terwijl het duidelijk was dat de ontwikkelingen in de geestelijke gezondheidszorg juist nog vele veranderingen met zich mee zouden brengen. De H.C. Rümke Groep werd een dynamische organisatie met veel 'bottom up'-ontwikkelingskracht.

En passant werd er nog een keer gefuseerd. De uit de Katholieke vakbeweging (NKV) voortgekomen herstellingsoorden van Herwonnen Levenskracht traden op 1 januari 1993 toe tot de H.C. Rümke Groep.

Ondanks vele samenwerkingsvormen in projecten en op gezamenlijke locaties (aanvankelijk multifunctionele eenheden genoemd, later regionale psychiatrische centra) verliep de samenwerking met de Riagg Stad Utrecht en de Riagg Westelijk Utrecht heel wat minder geruisloos en voorspoedig. Maar omdat de oude psychiatrische ziekenhuizen zich steeds meer omvormden ("transmuraliseerden") naar ook ambulante en semi-murale functies, en de oude tegenstellingen tussen het "medische model" en het sociaal-psychiatrische meer en meer verdwenen, was die samenwerking op termijn onvermijdelijk aan de orde.
Als variant op het "oefenen in samenwerken" vóór de fusie tot de H.C. Rümke Groep, werd door de gezamenlijke directies geoefend en naar buiten opgetreden onder de naam Riagg-Rümke Combinatie als voorloper op de fusie tot Altrecht, die per 1 januari 2000 zijn beslag zou krijgen.